Nog 1 nachtje slapen...

Nog 1 nachtje slapen en dan is het tijd om naar huis te gaan en Bangkok te verlaten. Op de een of andere manier ben ik best een beetje zenuwachtig... 
Het proces voor het vliegen (douanes (on)opvallend lief aankijken en hopen dat ze niet door hebben dat ik een eigen schoenenwinkel kan openen met de inhoud van mijn backpack en dan ook nog je zweetdruppels negeren) sla ik namelijk liever over. 

Veel mensen vragen of ik het erg vind om naar huis te gaan. Het antwoord is JA! Ik vind het namelijk verschrikkelijk om mijn fam. en mijn lieve vrienden weer te zien. Ook vind ik het echt heel rot dat ik straks paaseitjes kan eten, water uit de kraan kan drinken en wc papier door kan trekken. Vandaar dat ik nu nog maar even extra geniet van mijn allerlaatste dag. Samen met mijn lieve ´oude´ reismaatje Em en haar vriend. Super gezellig om de laatste dagen weer lekker te shoppen:D

Van mijn laatste weken in Maleisië en Singapore heb ik trouwens ook enorm genoten. 
Snorkelen met haaien/schildpadden, verblijven op verslavende internetloze bounty eilanden, het observeren van gifgroene slangen in de jungle, een ontmoeting met een tarzan familie, het leren verweren tegen een tijger door middel van een bamboe stok en het eten van “milde” curry in de ochtend zorgden ervoor dat mijn laatste weken in Maleisië erg avontuurlijk waren.  

Ook Singapore heeft daar iets aan bijgedragen. Dit land zorgde voor een behoorlijke cultuurshock. Ik werd afgezet bij de border, helaas moest ik aan de andere kant van het land zijn. Mijn backpack woog (na flink shoppen) 18 kilo en ik liep er bij als een zombie. Ondanks dat (en mijn sproeten) staarde niemand mij aan en was er geen mens die een lach op zijn gezicht had. In deze wereldstad was ik gewoon een van de velen en werd ik meegesleurd in het dagelijks leven van de hardwerkende mens. 

Netjes achter elkaar (één voor één) in de rij staan voor de metro of roltrap was de normaalste zaak. Wijk je af van het geverfde lijntje, kijken mensen je aan alsof je een moord hebt gepleegd. Aangezien ik in de bijenkorf altijd NAAST mijn moeder op de roltrap sta, moest ik even wennen aan deze regels. Ja ja… een dag eerder hing ik nog boven een gat, nu trokken de hypermoderne wc's zichzelf door (soms iets te vroeg). Een banaantje eten op het station of een kauwgompje kauwen -waar dan ook in dit land- zat er niet meer in, dit was namelijk uitermate verboden.

Na mijn lunch en een rib uit mijn lijf ben ik de stad gaan ontdekken samen met mijn reismaatje uit England. Ein-de-lijk kreeg ik wat meer waardering voor deze snel ontwikkelde wereldstad. Alles was eigenlijk perfect geregeld, de gebouwen waren prachtig en vrijwel iedereen sprak Engels, waardoor ik kon communiceren zonder gebarentaal. Ook ben ik naar de GRATIS laserhow bij Marina Bay geweest. De eerste 3x (ja als het gratis is ga ik meer dan 1x) viel de show een beetje tegen, de vierde keer kwam ik erachter dat ik aan de achterkant stond en de vijfde keer was de show helemaal GEWELDIG! Ja, ook deze stad is goedgekeurd.

Mijn vlucht van Singapore naar Bangkok verliep trouwens vrij voorspoedig. Wel had ik beter mijn zelfgemaakte bamboe pijl uit mijn handbagage kunnen halen. Maar ja gelukkig vloog ik vanaf Singapore. Daar zijn ze niet zo streng...

Lieve volgers… neem nog een lekker boeteloos kauwgompje en dit keer kan ik zeggen: tot snel en veel liefs!!

P.S. Ik wil nog even kwijt dat ik alle reacties op mijn vorige blogs super lief en tof vond, tnx!