Mijn verdwenen pinpas (Kuala Lumpur)

Lieve volgers,

Inmiddels ben ik 30 dagen Vietnam rijker. Vanaf het plaatsje Dalat hebben we zo´n 6 dagen achterop een motor gezeten bij een local, richting Hoi An. Mijn zitvlak kon dit zo´n 2 dagen aan, vandaar dat ik nu nog steeds een beetje krom loop (een maand later). Nu begrijp ik ook ineens waarom iedereen mij een wandelstok probeert te verkopen.

Deze motortour via easyriders was zeker een hoogtepunt van mijn reis. Ook kende deze trip wat dieptepunten. Zeven dagen geen wifi, een aanrijding met een fietser (de regel is: er is geen regel, dus je bent nooit fout) en een lekke band in de bergen (en denk maar niet dat de ANWB je komt halen).

Het leukste is dat je een route aflegt waar amper toeristen komen. Als je heel graag wilt weten hoe Beatrix zich altijd voelt, dan is dit echt je kans. Iedereen zwaaide zich een ongeluk (letterlijk en figuurlijk) en ik werd aangestaard door eigenlijk iedere local. Eerst dacht ik dat mijn haren er groen uitzagen ofzo. Maar toen ik in de spiegel keek besefte ik dat dit niet zo was, mijn haren waren nog gewoon rood.

Het was in ieder geval ECHT een motortrip om niet te vergeten! Zo ben ik ervan overtuigd dat ik de mooiste plekjes van Vietnam heb gezien. Ik weet nu bijvoorbeeld ein-de-lijk hoe cashewnoten, avocado’s, pepers en mushrooms groeien.  Ook  de rubberplantage was een groot succes. Ik vond het rubber in de boom namelijk zo interessant dat mijn handen de hele dag kleefden.
En dan de koffieplantage. Zelf ben ik nooit een fan geweest van koffie. Maar nu mocht ik uitgepoepte koffie van een weasel proberen, dat leek mij uiteraard stukken lekkerder. Met de nadruk op LEEK.

Een week geleden heb ik helaas afscheid genomen van Emma en ben ik aangekomen in Kuala Lumpur. De stad waar alles schijnt te verdwijnen. Zo kwam het welbekende vliegtuig nooit meer terug, maar ook mijn ENIGE pinpas was ineens gekaapt door een pinautomaat. Dit klinkt heel grappig, maar geloof me… dat was het NIET! Gelukkig vertrouwden de managers van deze bank mij erop dat ik niet wilde skimmen. Ik kan nu dus weer gewoon de toerist uithangen. Maar ik pas wel op… meer dan 20 euro pinnen is blijkbaar erg gevaarlijk!

Verder is Maleisië toch wel heel anders dan de andere landen waar ik tot nu toe ben geweest. Ik heb al enige verschillen kunnen ontdekken. Zo lopen hier vrij veel mensen rond met stippen op hun hoofd. En als ik geen stip kan ontdekken lopen ze in een boerka. Vooral boerka´s met een zonnebril erbij zijn populair. Ook spreken de mensen hier ineens goed Engels, trekken de wc’s gewoon het wc papier door en krijg je hier ook nog een gratis visum. Best vreemd eigenlijk dat ik nog geen Nederlander  heb gezien. 

Op Chantal na. Wij reizen nu samen voor een week. Best fijn. Want als je als meisje alleen in Maleisië loopt merk je dat vrij snel. Helemaal als je wit bent en sproeten hebt.

Verder is het ook nog erg gezellig om samen te reizen! Zo kwamen wij gisteren op het idee om een tandem te huren. Een groot succes, totdat we doorhadden dat we op de snelweg reden. We waren wel iets langer dan een normale fiets, maar dit was niet de bedoeling. We moesten hem trouwens voor 20.00 uur terugbrengen. Ik had verwacht dat we 13.00 uur wel terug zouden zijn. Klein inschattingsfoutje. De wegen waar wij op reden... stonden namelijk niet meer op ‘ons’ plattegrondje.

De volgende dag besloten we om te gaan wandelen door de jungle. Geen fietstochten meer, dus nieuwe kansen! Maar ook dit keer waren we behoorlijk van ons “padje” af. En Piet had ons niet verteld dat er onweer /regen op het programma stond. Al met al hebben we het overleefd en was het een mooie jungletocht. Toch verheug ik me ergens op een fitnesszaal zonder plattegrond.

Maar voor het zover is ga ik nog even verder genieten van dit mooie land.

Liefs!!!

Dit is trouwens echt stom:

een lekke motorband                   TE veel gele mentos snoepjes in een rol (waar zijn alle roze??)        sokken die verdwijnen na een wasbeurt          een (slecht)zingende gids           warm drinkwater            smoezelige kamers        busreizen langer dan 20 uur            te hete temperaturen om te functioneren        een mierennest in je badkamer                              een te volle backpack                  obers die denken dat je in 1 minuut kan beslissen wat je wilt eten met een menukaart van 15 pagina’s  lang