BLOG 6, Klein kleppiederop!

Het is al meer dan drie weken geleden dat een KLM medewerkster ons verzocht om niet naar Bangkok te gaan. Toen hoopte ik dat wat ik nu meemaak, zou meemaken. (Niet alles weliswaar à het wegrennen voor slangen of het vinden van een  krokodil naast me bed en denken dat het me knuffel is, had ik liever overgeslagen). Tot nu toe heb ik in ieder geval absoluut geen spijt dat ik NIET heb geluisterd naar die vrouw.

Het zijn maar drie weken, maar toch heb ik veel momentjes gehad waar ik blij van werd. Bijvoorbeeld van het dragen van zigeunerbroek zonder dat het iemand opvalt, van alle moddergevechten, van alle magic-trics die ik van een chinees heb geleerd, van mijn lekker ruikende knuffel Railen, van het overwinnen van VELE angsten (zoals het eten van dieren, waar ik het bestaan niet afwist), van het zwemmen bij een waterval (lees: meegesleurd worden en tegen alle stenen aan knallen), van het lesgeven aan lieve Thaise kinderenàmet voornamelijk non-verbale communicatie (leg maar eens uit dat je een break nodig hebt om te poepen), van de lekkere chilisaus, van de omgeving/natuur (Hansàmijn natuurleraar zou trots op mij zijn dat ik dit zeg),van het feit dat Lianne vaak te goed is voor de mensheid, van het ongegeneerd roddelen in het Nederlands met de chicks, van de lekkere soorten fruit die mijn neus uitkomen,van Milou’s gezicht als ze een kikker of krokodil ziet, van de vriendelijke automobilisten die ons ALTIJD een lift willen geven of simpelweg als Fran roept: “Jongens!!! Ik heb gepoept boven een gat!! “

We hebben een hoop bij deze stichting kunnen doen. Van huisjes bouwen tot een cursus Thai. En het lesgeven natuurlijk niet te vergeten. Maar volgende week dinsdag (18 september) vertrekken we toch echt bij de TCDF. En na onze heerlijke modderkruip avonturen ben ik ergens erg blij dat we nu verder gaan toeren (het moet natuurlijk niet gaan vervelen). Waar we heen gaan is voor jullie een vraag en voor mij……………. ook. Dat gaan we namelijk dinsdag AL met elkaar beslissen. We gaan sowieso door heel Thailand heen reizen, alleen weten we nog niet precies via welke weg. Waarschijnlijk gaan we naar het noorden (Chiang Mai). Wat we gaan doen is wel duidelijk. We gaan verschillende scholen bezoeken en aansluiten bij de hulpvragen van deze scholen (lesgeven, observeren, lespakketen maken enz.)De scholen staan hier voor open en waarderen onze hulp enorm, dus dat is erg fijn.
 

Tot slot wat… weetjes en feitjes
- Ik eet dingen die ze in fair-factor nog nooit hebben durven eten.
- Nu pas besef ik dat mijn eigen bed een 5+ sterren bed is.
- Ik vraag me af of mijn bed hier van cement of hout is.
- Ik lach om situaties, waar ik normaal om zou huilen. Goddank zijn we met z’n vieren.
- We doen een vreugde dansje zodra iemand heeft gepoept.
- Ik denk dat mijn papa trots op mij is als hij hoort hoe snel ik kan douchen (het is dan weliswaar koud en bruin water, maar dat zeg ik er niet bij).
- 99 procent van de foto’s zijn naturel (lees: mascara-loos).
- Ik wen snel. Zelfs de kokkin kijkt raar op als ze de soeplepels chilisausop mijn bord ziet liggen.
- Als Mi vindt dat we harder moeten werken roept ze luidt: KLEIN KLEPPIE DEROP! Met andere woorden: gaan met die banaan!!! En dan gaan we HARD hoor!
- Ondanks een korte broek als “hoerengedrag” wordt gezien en nogal asociaal is, nemen mannen ons maar al te graag mee naar een internetcafé (neem dit niet te serieus mam, ik let wel op).
- Dit is alweer mijn laatste feitje. Tot ooit (of nooit).