Veiligheid kent geen tijd!

Hoi taaie volgers,

Een halfvolle backpack meenemen. Dat was mijn doel! Maar ik kwam er al gauw achter dat het een onmogelijk doel was. Waar moest ik anders mijn stijltang, boeken, föhn, nagellak, zonnebrand en favoriete schoenen laten? Oke grapje, maar mijn tas zit al vol als ik een middagje thee ga drinken in de stad, dus het werd hem gewoon niet.

Het afscheid vanaf Schiphol verliep vrij soepel, 3 pakken tissues waren net genoeg. Nadat ik de “heerlijke” Bangkok lucht had geroken voelde het als thuiskomen.

De eerste dag heb ik gelijk een boottocht gemaakt  en wat tempels bezocht. Dat ik moest betalen om in de boot te komen vond ik vrij logisch, maar dat ik ook nog eens moest betalen om uit te boot stappen, vond ik minder logisch. Gelukkig had ik toch ALLE tijd (zo’n 3 maanden). Ik bleef dan ook stellig in de boot zitten. Tot ik besefte dat ik liever niet tussen de krokodillen wilde belanden. Ik deed nog een poging om de toeristenpolitie te bellen, maar ik geloof dat ze doorhadden dat mijn batterij leeg was. Helaas, betalen dus… welkom in Bangkok.

Ook ben ik de eerste dag in contact gekomen met Emma, een meisje zonder plan! Toevallig was dit ook mijn plan. Dus zijn we samen verder gegaan. Tot nu toe weet ik alleen nog dat ze erg van opruimen houdt, misschien leer ik er nog wat van ma.

Vervolgens ben ik naar Chiang Mai gegaan met een tussenstop in Sukhothai. Deze stop was zeker de moeite waard! Hier was een historisch park met ruïnes. De boeddha’s zijn zo groot dat ze niet eens helemaal op de foto passen. Als je denkt: Wat heeft Lucien nu weer gefotografeerd? Is het waarschijnlijk een been/arm van een boeddha beeld. 

Denk je aan Thailand, dan denk je ook aan olifant rijden. Vorig jaar heb ik dit gedaan. Nu heb ik er oprecht spijt van, ik vind een backpack op mijn rug al zwaar. In Chiang Mai (zo’n 700 km ten noorden van Bangkok) ben ik naar ´The Elephants Nature park´ geweest. Echt een super organisatie! Deze organisatie koopt olifanten over die zwaar mishandeld worden, vervolgens behandelen zij de olifanten hoe het hoort, met liefde. Ze zouden vrijwel elke olifant in Thailand wel willen kopen, helaas zijn ze meer dan 1 miljoen baht waard dus dat gaat niet. We hebben de olifanten verzorgd, eten gegeven en we mochten toekijken hoeveel lol ze hadden in een riviertje ergens onderweg. Ik kan bijna niet beschrijven hoe deze dag was, maar het staat zeker in mijn top 5 lijstje van wat ik ooit heb gedaan.
Daarna ben ik een week in Luang Prabang (Laos) geweest. De reis daarnaartoe had ik iets anders ingeschat. We hebben er zo’n 26 uur over gedaan. Ik ben van mezelf niet erg lenig, maar na deze busreis kan ik spontaan in elke yoga positie zitten. Midden in de nacht hoorde ik een soort ontploffing, ik dacht meteen aan wat overgebleven landmijnen (misschien heb ik iets te veel series gekeken), helaas was het ‘maar’ een klapband. Dat verklaarde ook waarom de bus schuin stond. Gelukkig was er een echte Robinson aanwezig die gelijk een kampvuurtje ging maken. De buschauffeur had namelijk niet door dat de airco midden in de nacht een beetje overdreven is. Nu snap ik wel waarom hij met een winterjas, handschoenen en muts de bus in ging. Ook sloegen de kippen in de busop hol.

Verder was Luang Prabang wel een erg mooi stadje. Zo mooi dat ik mijn wekker al om 04:55 uur heb aangezet. Er zou een monnikenoptocht zijn. Ik heb 5 monniken gezien en zo’n 500 Chinezen met een camera. En ik nog denken dat ik de enige was die zo achterlijk vroeg wakker was.
Wel een vreemd volkje trouwens in Laos. In Nederland heb je rages zoals knikkeren of cup songs oefenen, maar hier schijnt roggelen een populaire activiteit te zijn. Of ik mee ga doen met deze rage is nog onbekend.

De eerste 2 weken zijn alweer voorbij. Ik blijf gewoon lekker genieten en binnenkort zal ik weer een nieuwe blog plaatsen. Deze is inmiddels alweer oud, maar vanwege een slechte internetverbinding kan ik hem nu pas uploaden. Veel groetjes en geniet van jullie bruine boterham met kaas!

P.S. Weetje van de week:  Ik slik sinds ik in Laos ben mijn malariatabletten, maar ik heb sinds die tijd nog geen één mug gezien. Arg ja ik heb nog geen groene of paarse vlekken gekregen, dus ik ga er gewoon mee door tot ik in Vietnam zit. Veiligheid kent geen tijd!